ΤΕΛΕΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗΣ

«Εδώ που έφθασες λίγο δεν είναι ?

τόσο που έκαμες μεγάλη δόξα»

«Κ.Π. Καβάφης»

Στις 24 Μαρτίου 2015 ο Δήμος Διδυμοτείχου και το Κέντρο Πολιτισμού- Αθλητισμού- Παιδείας- Νεολαίας και Περιβάλλοντος του Δήμου Διδυμοτείχου (Ευγενίδειο) βράβευσαν τους μαθητές (Βοϊδανίδου Κυριακή, Καπλανίδη Αποστόλη, Καπουλού Αναστασία, Κυρούδη Ολυμπία- Χριστίνα και Λιάπη Βάια) και τους καθηγητές (Αναστασιάδη Πασχάλη, Μπλιάτσιου Βάια, Παλαμίδα Χαρίκλεια, Σπυροπούλου Μαρία, Συλιτζίδη Παναγιώτη, Χατζηκυριακίδου Δήμητρα), για την πανελλήνια διάκριση   με την ταινία «Όταν συνάντησα την Ελπίδα». Ευχαριστούμε πάρα πολύ για την υπέροχη τελετή της βράβευσης, τα αναμνηστικά δώρα, την κατανυχτική ατμόσφαιρα. Ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό για μας που γυρίσαμε το χρόνο πίσω ξαναζώντας στιγμές που μόνο χαρά, και υπερηφάνεια προσφέρουν.

            Σύμφωνα με τον Οδυσσέα Ελύτη « Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη», οι μαθητές μας τα διέθεταν όλα αυτά και κατάφεραν να δημιουργήσουν αυτή την ταινία και μας χαρίσουν μοναδικές στιγμές που θα μείνουν αλησμόνητες σε όλους.

            Η Ελπίδα μας, η πρωταγωνίστρια της ταινίας, βιώνει την απόρριψη, επειδή όλοι εμείς αγνοούμε ότι κάθε κατάσταση που βιώνουμε στη ζωή μας είναι παροδική και ανατρέπεται ανά πάσα στιγμή. Τότε συνειδητοποιούμε ότι ήμασταν άδικοι και αναζητούμε απεγνωσμένα τρόπο να επανορθώσουμε.

            Η μετάνοια και η συγχώρεση είναι κάτι θεϊκό και υποδηλώνει μεγαλείο ψυχής. Οι άνθρωποι που αγγίζουν τις ψυχές μας, που χρωματίζουν τα όνειρά μας, που ομορφαίνουν την ύπαρξή μας αξίζει να βρίσκονται πάντα στη ζωή μας ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας, ιδεολογικών πεποιθήσεων, οικονομικής καταστάσεως, μορφωτικού επιπέδου και άλλων ιδιαιτεροτήτων. Αυτά είχαμε στο μυαλό μας όταν εμπνευστήκαμε την ταινία μας «Όταν συνάντησα την Ελπίδα».

            Πριν ορίσει κανείς την ταυτότητά του μέσα από την εργασία του, τις σπουδές του ή οτιδήποτε άλλο, υπάρχει ένα κενό στο κέντρο στου κύκλου που πρέπει να καλυφθεί. Έτσι αντιμετωπίζουμε αυτό που κάνουμε και γι΄ αυτό το λόγο ασχολούμαστε μ? αυτό. Η τέχνη είναι απαραίτητη για να διατηρήσουμε την επαφή με το ελάχιστο της ύπαρξής μας?Αληθινή τέχνη είναι αυτή που δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις!